Kunstenaar Hugo Duchateau is in Genk zeker geen onbekende. Vele jaren was hij docent in het toenmalige SHIVK (de voorloper van LUCA School of Arts campus C-mine), waar hij een hele generatie creatievelingen een kritische blik bijbracht.
En iedereen kent wel de roestvrij-stalen zuil met het eikenblad op het rondpunt van de Hasseltweg/Jaarbeurslaan/Europalaan/Vennestraat. Maar wie weet dat dit een werk is van diezelfde Hugo Duchateau en de titel Euromonument draagt? Duchateau maakte dit werk in 1993 ter gelegenheid van de ondertekening van het verdrag van Maastricht, o.a. in opdracht van ALZ (vandaag Aperam) die het staal fabriceerde. Zoals in vele werken van Duchateau staat de relatie natuur-cultuur centraal in dit werk, of in dit geval, de twee-eenheid die ook vandaag nog deel uitmaakt van de Genkse ruimtelijke identiteit: natuur en industrie.
En hoewel dit al decennialang in zijn schilderijen doorsijpelt, neemt het 'landschappelijke' de laatste jaren de overhand. Hij gaat op zoek naar de horizon, of naar de suggestie van een seizoen. Zijn meest recente schilderijen suggeren boven en onder, ruimtelijkheid, atmosfeer. En het zijn net deze schilderijen, die de abstractie opzoeken en soms volledig bereiken. Tijdens de expo RESET Emile Van Doren gaan zijn schilderijen in directe dialoog met de 19e-eeuwse landschapsschilderstraditie van Genk en de kunstenaars die er actief waren, met Emile Van Doren voorop. Bovendien roept het strak gecomponeerde lijnenspel in de getoonde doeken herinneringen op aan de spiegels in het werk van Gert Robijns, dat villa Le Coin Perdu omarmt en dat je als toeschouwer zag voor je de museumvilla binnenstapte.
