#92 - 't Manneken van Maclot

Heeft zich iemand ooit afgevraagd wie dat vreemde houten poppetje is dat regelmatig poseert op foto’s van het Emile Van Dorenmuseum?
Wij noemen hem gewoon ’t Manneken. Hierin zit ook een een knipoog naar het Franse woord ‘mannequin d’artiste’, want dat is hij eigenlijk: een modelpop voor kunstenaars. Hij is volledig gemaakt van notenhout en heeft metalen scharnieren, zodat armen, benen, hoofd en romp kunnen bewegen. Je kan hem in elke pose zetten die je wil en hij blijft stokstijf staan. Het ideale schildersmodel.

Zijn roots liggen in Parijs. Op de achterzijde staat een stempel met het opschrift ‘Maquette Française sur armature articulée. Brevetée SGDG/SUP. Paris B. déposé.’ Wat graafwerk leert ons dat deze modelpop aan het einde van de 19e eeuw op de markt kwam. Hij zou geboren zijn in 1893, samen ook met een vrouwelijke tegenhanger. Een beetje de Adam en Eva van de modelpoppen-wereld.

Deze notenhouten modelpop was ooit eigendom van Armand Maclot. Zo was ons verteld, en zo vertelden wij het ook altijd vol overtuiging verder. En ondertussen weten we het ook absoluut zeker. Vorig jaar vonden we namelijk het harde bewijs dat deze pop ook voor Maclot geposeerd had. Bij de voorbereidingen voor de retrospectieve tentoonstelling van Marthe Bamps, ter gelegenheid van haar 90e verjaardag, in de Sint-Aldegondiskerk in As mochten we onderduiken in haar atelier. Daar vonden we een heel aantal vroege potloodschetsen terug. Marthe Bamps vertelden dat ze deze gemaakt had in de tijd dat ze nog in de leer was bij Armand Maclot, in de vroege jaren ’50. Wekelijks trok ze naar villa Maison Blanche aan de oevers van de Molenvijver. Meestal nam Maclot haar mee naar buiten, het landschap in, te voet naar de Molenvijver of naar Kattevennen of per fiets verderop het landschap in. Soms, misschien omdat het regende, bleven ze thuis in zijn atelier. En daar moest ze dan tekenen en schetsen, onder het kritische oog van haar meester. En dan nam hij zijn modelpop en zette deze voor haar neer, telkens in een andere pose.

Sinds enkele jaren neemt ’t Manneken in het museum zijn poses aan, meestal zittend op een stoel in het atelier van Emile Van Doren waar hij alles kan overschouwen. En soms komt hij buiten, poseert hij voor de foto en nodigt hij iedereen uit het Emile Van Dorenmuseum een bezoekje te brengen.